Orta Çağ

Bu semboller pek çok alanda karşımıza çıkabilirler ancak ana çıkış yerleri Orta Çağ, Roma mitolojisidir.

Orta Çağ Astrologları

Orta Çağ'da yaşamlarını sürdürmüş olan astrologlar yaptıkları araştırmalarla ilgili notları tutarken gezegenleri bazı sembollerle kaydediyorlardı. Mesela Mars'ı günümüzün erkek sembolü, Venüs'ü de günümüzün kadın sembolüyle belirtiyorlardı. Aynı zamanda Romalıların savaş tanrısı Mars ve aşk tanrıçası da Venüs'tü. Bu nedenle, zamanla erkek ve kadın sembolleriyle bir çağrışım ve ilişkilendirme söz konusu oldu.

Venüs'ün Aynası

Her ne kadar bu sembollerin kesin çıkış noktası belli olmasa da, bazılarına göre kadın ve erkek cinsel organlarının birer taklididir. Bu noktada erkek sembolü bir adım öne çıkar ve kadın sembolüne göre daha çok benzerlik taşır. Kadın sembolü saplı bir aynaya benzediği için bazen "Venüs'ün Aynası" diye de anılır. Sonuçta, kadının aynada kendine uzun süre bakması ve aynayı çok kullanmasının bu duruma etkisi göz ardı edilemez.

Semboller

Kimi araştırmacılara göre ise durum biraz daha farklıdır. Latince kökenli bir kelime olan 'phosphoros'un anlamı ışığı getiren ya da sabah yıldızıdır ve bu kelime de Venüs'ün diğer adıdır. Bu araştırmacılar sembolün, kelimenin Yunanca'daki karşılığını belirten 'fi' harfinin ilkel bir versiyonu olduğuna inanırlar. Bu sembol zamanla değişmiş ve astrologların da kullanımlarına yer verdikleri sembollerden biri olarak günümüze kadar gelmiştir.

Demir ve Bakır

Günümüzde modern astronomide hala aynı işaretler, aynı gezegenleri tanımlamak için kullanılır. Metalurji biliminde de demir, erkek sembolü; bakır da kadın sembolüyle belirtilir.

Yin-Yang

Cinsiyeti belirten semboller, çeşitli kültürlerde farklı şekilde yer alır. Örneğin, Çinlilerin Yin-Yang erkek ve kadın enerjisini temsil etmektedir. 

Mithuna

Hintlilerin Mithuna'sı birbirleriyle çevrilmiş çiftin içindeki ikililiği temsil etmektedir